ประวัติวัดนางชีมีขึ้นในสมัยอยุธยาตอนกลางเมื่อขุนนางคนหนึ่งให้คำมั่นที่จะสร้างแท่นบูชาในหมู่บ้านหากลูกสาวของเขาหายจากอาการป่วยหนัก ตั้งอยู่ในเขตธนบุรีของสยาม เมืองหลวงเก่าของไทยในสมัยอาณาจักรธนบุรี วัดนี้ถูกทิ้งร้างในช่วงต้นปี 1700 และต่อมาสร้างขึ้นใหม่ในสมัยรัชกาลที่ 3 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ด้วยอิทธิพลที่แข็งแกร่งจากประเทศจีนในขณะนั้น วัดนางชีจึงกลายเป็นการผสมผสานระหว่างการออกแบบสถาปัตยกรรมและงานฝีมือแบบจีนและไทย ในการสร้างใหม่ โครงสร้างพื้นฐานและสิ่งประดิษฐ์ในห้องโถงละหมาดทั้งสองแห่งยังคงไม่บุบสลายเป็นส่วนใหญ่มาจนถึงทุกวันนี้ เนื่องจากตั้งอยู่ติดกับคลองด่าน (คลอง) จึงมีการเฉลิมฉลองเทศกาลชักพระเป็นประจำทุกปี ในฐานะเทศกาลทางพระพุทธศาสนาที่สำคัญ อักษรของจักรพระหมายถึง 'การลากพระ' และมีการเฉลิมฉลองครั้งใหญ่โดยเฉพาะในแถบชายฝั่งของประเทศไทยในช่วงแรม 1 ค่ำเดือน 11 ของไทย วัดนางชีกลายเป็นวัดแรกและแห่งเดียวในกรุงเทพฯ ที่เฉลิมฉลองจักรพระด้วยขบวนแห่ทางน้ำทุกปี โดยมีพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้ากฐินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร เสด็จสวรรคตในปี พ.ศ. 2422